Pierwsze światło latarni morskiej w Kołobrzegu zapalono w 1666 roku. Początkowo świeciło ono okresowo, tylko w czasie oczekiwania na przybycie statków. Na stałe światło latarni kołobrzeskiej zapalono dopiero 200 lat później, wykorzystując maszt z wysięgnikiem zamontowanym na stacji pilotów. Używano lamp Fresnela na olej rzepakowy, zużywając rocznie 77 kg paliwa.

W 1899 roku podwyższono światło latarni, co poprawiło jej widzialność. Kolejną modernizację przeprowadzono w 1909 roku, wprowadzając gazowe źródło światła na wysokości 25 metrów w nowo wybudowanej wieży murowanej. Dzięki temu zasięg latarni wzrósł do 12 Mm (mil morskich). Latarnia została zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku, jednak wkrótce potem ją odbudowano, wykorzystując konstrukcję dawnego fortu stojącego u wejścia do portu w Kołobrzegu.

Obecnie wieża latarni wznosi się na wysokość 26 metrów nad terenem, a jej zasięg dochodzi do 16 Mm. Źródłem światła jest obrotowy aparat optyczny o dziesięciu ścianach świetlnych, z każdą ścianą wyposażoną w dwie żarówki o mocy 200 W każda. Światło latarni znajduje się na wysokości 36,5 metra.

Latarnia morska w Kołobrzegu jest nie tylko ważnym punktem nawigacyjnym, ale również popularną atrakcją turystyczną, z której roztacza się wspaniały widok na miasto i morze.