Zespół Szkół Morskich im. Polskich Rybaków i Marynarzy w Kołobrzegu
Pierwsza szkoła morska w Kołobrzegu została formalnie powołana w 1945 roku jako Liceum Rybackie. Jednakże wówczas nie rozpoczęła ona jeszcze swojej faktycznej działalności. Ta idea stała się faktem, kiedy Minister Żeglugi Janusz Burakiewicz podpisał 1 marca 1967 roku rozporządzenie powołujące do życia Technikum Rybołówstwa Morskiego w Kołobrzegu.
Zorganizowanie szkoły powierzono ówczesnemu dyrektorowi Zasadniczej Szkoły Rybołówstwa Morskiego w Darłowie – starszemu mechanikowi Stanisławowi Szymańskiemu. Podjęto decyzję o przyznaniu tymczasowej siedziby szkoły w budynku byłego hotelu „Bałtyk”, mieszczącym się przy ul. Giełdowej 12 (róg ul. Walki Młodych). W tych pomieszczeniach miały być biura, kancelaria oraz internat, natomiast uczniowie mieli uczyć się w dwóch salach lekcyjnych Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Długiej (obecnie Łopuskiego). Szkoła powstawała w biegu i musiano godzić się na kilkuletnie prowizorki. Ze względu na zaplanowaną liczbę przyjętych uczniów do pierwszej klasy (80 osób) utworzono dwie klasy: jedną internacką (złożoną z uczniów spoza Kołobrzegu) oraz klasę miejscową dla absolwentów kołobrzeskich szkół podstawowych – obie liczące po 40 osób.
15 sierpnia 1967 r. kierownik internatu, Krzysztof Fiodorow, przejął budynek po hotelu i wraz z nowo przyjętymi pracownikami adaptował obiekt internatu do przyjęcia pierwszych uczniów. Po dwóch tygodniach ciężkiej pracy organizacyjnej oraz remontowo-porządkowej internat był gotowy do zakwaterowania chłopców z różnych stron Polski. Na parterze mieściły się biura szkoły i nieduża świetlica, na pierwszym piętrze – pokój do nauki własnej, pokoje dla wychowawców, izolatka, magazyn i biblioteka, a na drugim i trzecim piętrze – 10 pokojów czteroosobowych.
Rok szkolny zainaugurowano uroczyście bez opóźnień i zaczęto kompletować przyszłą kadrę dydaktyczną. 1 września 1967 roku w niewielkiej sali w internacie rozpoczęto pierwszy rok szkolny. Witając młodzież i grono pedagogiczne, dyrektor Szymański przedstawił cele i zadania szkoły, a kierownik internatu, Krzysztof Fiodorow, zapoznał uczniów z zasadami organizacyjno-regulaminowymi. Młodzież przydzielono do poszczególnych klas i wydano mundury wypożyczone z Zasadniczej Szkoły Rybołówstwa Morskiego w Darłowie. Nazajutrz chłopcy przemaszerowali w „czwórkach” z ulicy Giełdowej do „ogólniaka”, po drodze wzbudzając nie lada sensację. Mieszkańcy Kołobrzegu zaakceptowali istnienie szkoły, a TRM szybko zyskał powszechną sympatię.
W roku szkolnym 1968/69 przyjęto 80 nowych uczniów. Szkoła jakoby podwoiła swoją liczebność: powstały cztery klasy, a warunki internackie pozostały bez zmian. Z powodu braku miejsca w internacie, szkoła wynajęła stancje w pobliżu ul. Giełdowej, za które płaciła. Wszystkie zajęcia ogólnokształcące odbywały się nadal w LO. Doszły nowe przedmioty zawodowe. Zgodnie z dydaktyką nauczania należało zorganizować warsztaty szkolne. Część zajęć odbywała się w piwnicach ówczesnego Studium Nauczycielskiego oraz w warsztatach Zasadniczej Szkoły Mechanicznej, a zajęcia z sieciarstwa – w PPiUR „Barka”.
W roku 1968 uczniowie szkoły odbyli pierwszy rejs oraz pierwsze praktyki na kutrach rybackich. W roku 1969 w pomieszczeniach Biblioteki Miejskiej zorganizowano stołówkę dla uczniów TRM-u. Szkoła zyskała też nową powierzchnię użytkową w barakach po Zasadniczej Szkole Budowlanej przy ul. Kamiennej. Prace adaptacyjne trwały ponad rok.
W czerwcu 1970 roku szkoła pożegnała dyrektora Stanisława Szymańskiego, który podjął pracę w Zjednoczeniu Gospodarki Rynkowej w Szczecinie. Jego następcą został nauczyciel matematyki Jan Dzionk. Szkoła dysponowała dwoma internatami – przy ul. Kamiennej i ul. Giełdowej. Zatrudniono nowych nauczycieli i wychowawców.
Rok 1971 przyniósł zmianę warunków pracy. Szkoła otrzymała tymczasową własną lokalizację w części Szkoły Podstawowej nr 5 i prawo do korzystania w niej z sali gimnastycznej. W tymże roku przyznano także długo oczekiwaną obecną lokalizację szkoły przy ul. Arciszewskiego, znalazły się również fundusze na budowę szkoły i rozpoczęto prace budowlane. Niektóre z tych prac w ramach czynów społecznych wykonywali uczniowie. Pierwsi absolwenci opuścili szkołę w maju 1972 roku, a od września zmieniono profil nauczania i utworzono nowe specjalności: nawigacyjno-połowową i mechaniczną.
Wrzesień 1973 roku był przełomowy dla wszystkich. Oddano do użytku nowy internat, który mógł pomieścić 288 osób. Szkoła została skoszarowana i skończyły się słynne wędrówki. Prace przy budowie szkoły trwały do czerwca 1974 roku. W tymże roku oddano do użytku budynek szkolny. Szkoła otrzymała sztandar, a uczniowie złożyli pierwsze uroczyste przyrzeczenie w obecności m.in. Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej.
Począwszy od lat 70., kiedy to szkoła została przekształcona w Zespół Szkół Rybołówstwa Morskiego, aż po 1993 rok, kiedy zmieniono nazwę na Zespół Szkół Morskich, placówka poszerzała ofertę edukacyjną o kierunki związane z naukami morskimi. Istotnym momentem w jej historii było 25-lecie w 1992 roku, kiedy szkoła dostosowała program nauczania do zmieniających się potrzeb rynku pracy, wprowadzając nauczanie nawigacji i otwierając nowe specjalizacje, jak Technikum Ochrony Środowiska, w którym zaczęły uczyć się także dziewczęta.
Od 2002 roku szkoła pod przewodnictwem dyrektora Lecha Pieczyńskiego kontynuowała modernizację, otwierając nowe kierunki, takie jak technik spedytor, technik logistyk oraz technik eksploatacji portów i terminali. W 2005 roku szkoła uzyskała Certyfikat Zarządzania Jakością, a w 2006 roku uruchomiono program „Szkolenie Graniczne” we współpracy ze Strażą Graniczną. Dalszy rozwój infrastruktury obejmował budowę nowych sal i warsztatów, a także instalację nowoczesnych symulatorów, w tym symulatorów siłowni okrętowych i nawigacyjnych.
W 2007 roku szkoła otrzymała Krzyż Ligi Morskiej i Rzecznej „PRO MARI NOSTRO”, a także nadano jej imię Polskich Rybaków i Marynarzy. Kolejnym przełomem była zmiana w 2013 roku, kiedy to na kierunku technik mechanik okrętowy zaczęły uczyć się dziewczęta. Z kolei w 2014 roku wprowadzono nowy kierunek – technik eksploatacji portów i terminali.
Zmieniający się rynek pracy, zwłaszcza w branży morskiej i portowej, wymagał od szkoły elastyczności w dostosowywaniu programów nauczania. Szeroka oferta edukacyjna oraz modernizacja infrastruktury szkolnej umożliwiły Zespołowi Szkół Morskich utrzymanie wysokiej pozycji w edukacji zawodowej na Pomorzu.
Tekst i zdjęcie pochodzą z https://www.zsmor.pl/
Film
